युद्धको बिभिषिका

उ उद्वेलित हुन्छे

युद्वको बिभिषिकाको भयङ्कर सत्यमा,

उ युद्धभुमीमा छे

नरसंहारको ताण्डव नृत्य हेर्दै

क्षतबिक्षत लाशहरुको माझमा

उसको अस्तित्व

उसलाई रौद्र सपना झैँ लाग्छ,

उसका नयनहरु घुम्छन् जीवनको तलाशमा,

उसको जिज्ञासाको जवाफमा

गिद्व, स्याल र मुसाहरु

अस्तित्वबोध गराउँछन रौद्र हुकांरहरुमा,

उ चिच्याउछे

बारुद र बमको धुवाँ अनि धुलोयुक्त वायुमण्डलमा,

उसका आँखाहरु बन्द हुन खोज्दछन्

उ भाग्न खोज्छे,

उसका खुट्टहरु अल्झिन्छन

अगंबिहिन शवहरुमा,

उसका आँखाहरु स्थिर हुन्छन

मानौ उ निर्जीव भएकि छे,

उ उसको मुटुको साहारा खोज्छे

तर लाग्छ उसको जिवंतता लाश भएको छ

उ जडवत हुन्छे

लाशहरुविच, गिद्व, स्याल र मुसाहरुविच,

क्षितिजको रक्तिम रगंहरुबाट

उसलाई सन्ध्याको आभास हुन्छ,

केही ह्रदयविदारक आर्तनादहरु

गिद्व, स्याल र मुसाहरुको चिच्याहटमा बिलुप्त हँुदा

उ आफनो कर्ण अस्तित्वलाई भ्रम ठान्छे

अनि भयानक आवाज निकाल्दै

दौडन्छे, लडदै पडदै

लाशहरुलाई कुल्चदै,

मेशिनगन र राइफलहरुलाई हुत्याउँदैँ,

दौडिरहन्छे, दौडिरहन्छे,

अकस्मात उ टक्क अडिन्छे

मानविय अट्टाहसहरुविच,

उ हर्षबिभोर हुन्छे

मानौ उ भयानक अन्धकारबाट

पेरिसको झिलिमिलिमा आइपुगेकि छ,

अनि केही मानविय खुसफुसाहटहरुमा

उ बिर्सिदिन्छे लाशहरुको थुप्रो,

गिद्व, स्याल र मुसाहरुको झुण्ड,

उ झयामिन पुग्छे

केही मानवहरुको विचमा,

अचानक उ आफनो शरिरको अफठयारा भागहरुमा

केही हातहरुको स्पर्ष पाउँछे,

उ मुग्ध हुन्छे, मायालु हुन्छे

मानविय बात्सल्य अनि सहानुभुतीको बिश्वासमा,

अचानक उ पछारिन्छे अन्धकारमा,

हर्षित अट्टाहसहरुविच

क्रमशः उ केही वजनहरु आफुमाथि महशुश गर्छे,

केही क्षण उ सन्तुष्ट हुन्छे

उ सोच्छे, किनकी यो त जिवीतहरुको वजन हो

क्रमशः वजनहरुको बढोक्तरीमा,

अचानक तिव्र पिडाको लहरमा,

उ चिच्याउँछे

तर उसको चिच्याहट

केही पूरुष अट्टाहसहरुविच

रुमल्लिदै निरन्तर बेहोशीको गहन अन्धकारमा बिलुप्त हुन्छ,

केही भोका कामपिपासुहरुको कामुकताबिच

सत्यमा उ रगताम्य हुन्छे

एउटा सिगों युद्धभुमीको बिदीर्णतालाई सम्झना गराउँदै,

अनि केही प्रहर पश्चात

शनैः शनैः बुटका ग¥याम ग¥याम टाढा हुदै जान्छन्

तर उसको लाश पडिरहन्छ त्यहाँ

गिद्व, स्याल र मुसाहरुविच,

उसलाई दुई वर्गका गिद्व, स्याल र मुसाहरुले खाएका छन्

एउटा सिगों युद्ध मैदान बनाएर

उसको अन्त्यले अनि

सत्यको अस्तित्वलाई चुनौती दिइरहेको हुन्छ

अनि सत्य आफनो बाँच्ने आधार खोजिरहेको हुन्छ ।